|
|
|||||
|
|
|||||
|
مطلب وارده 11 شهریور ماه 1385 - 2006 Sep 02
خداحافظ، جهان تك‌قطبي
مصاحبه با نصرالله (توسط موسسه خبررساني كانترپانچ ـ Counter Punch) گزيده‌اي از مصاحبه انجام شده توسط خبرنگاران روزنامه حزب كارگر تركيه موسوم به اورنسل (Evrensel)، اندكي قبل از آتش‌بس. برگردان: چشم‌انداز ايران
¢وضعيت كنوني روابط شما با جنبش سوسياليست چگونه است؟ £جنبش سوسياليست كه مدت قابل توجهي است از مبارزات بين‌المللي دور افتاده، بالاخره تصميم گرفت از ما حمايت معنوي به عمل آورد. ملموس‌ترين نمونه اين جريان هوگو چاوز، رئيس‌جمهور ونزوئلا است. كاري كه بسياري از كشورهاي مسلمان نتوانستند انجام دهند، هوگو چاوز انجام داد و سفير خود را از اسراييل فراخواند. علاوه بر آن، وي حمايت خويش را از مقاومت ما اعلام كرده اين اقدام بزرگي براي تقويت روحي ما به حساب مي‌آمد. واكنش مشابهي را نيز مي‌توانيم در جنبش انقلابي تركيه مشاهده كنيم. برخي از برادران سوسياليست ما در دهه 1960 از تركيه به فلسطين مي‌رفتند تا عليه اسراييل بجنگند و يكي از آنها هنوز در خاطره و قلب من باقي مانده است: دنيز گزميش* (Deniz Gezmis)...!
¢دنيز براي شما از چه جهت اهميت دارد؟ £ما اكنون به دنيزهاي جديد نياز داريم. درهاي سپاه ما همواره به روي دنيزهاي جديد براي مبارزه با ستمگران باز است. دنيز همواره در قلب مردمان فلسطين و لبنان جاي خواهد داشت. هيچ‌كس نبايد در اين مورد ترديد داشته باشد. متأسفانه، ديگر احساس برادري و مبارزه با دشمن مشترك آن‌گونه كه در امثال دنيز وجود داشت به چشم نمي‌خورد. ما دوست داريم كه برادران سوسياليست ما در لبنان شانه به شانه ما عليه امپرياليسم و صهيونيسم بجنگند. اين جنگ فقط جنگ ما نيست، بلكه نبردي است براي تمام ستمديدگان جهان. فراموش نكنيد كه اگر مردم فلسطين و لبنان در اين جنگ بازنده شوند، اين به معناي شكست همه مردم ستمديده جهان خواهد بود. در نبرد ما عليه امپرياليسم، انقلابيون همه بايد قبول مسئوليت نمايند و بار ديگر به دنيزهاي تازه در قلب ملت فلسطين و لبنان مبدل گردند.
¢اكنون پوسترهاي چه‌گوارا، چاوز و احمدي‌نژاد در كنار هم در خيابان‌هاي بيروت مشاهده مي‌شوند. آيا اينها نشانه‌اي براي وجود يك همگرايي تازه نيست؟ £ما به رهبران و ملت‌هاي امريكاي لاتين درود مي‌فرستيم. آنها در طول تاريخ در مقابل امريكايي‌ها ايستادگي كرده‌اند و براي ما يك منبع روحيه‌بخش به حساب مي‌آيند. آنها هدايتگر ملت‌هاي ستمديده جهان هستند. در خيابان‌هاي ما بگرديد...! خواهيد ديد كه ملت ما چگونه از چاوز و ارنستو چه‌گوارا استقبال مي‌كنند. تقريباً در هر خانه‌اي مي‌توانيد تصوير چه‌گوارا يا چاوز را مشاهده كنيد. آنچه ما خطاب به برادران سوسياليست خود كه مايل‌اند با ما در راه برادري و آزادي بجنگند مي‌گوييم اين است: اگر مي‌خواهيد شعار بدهيد كه "دين افيون است" اصلاً به اينجا نياييد. ما با اين نظر شما موافق نيستيم. بزرگ‌ترين دليل اين امر وجود تصاوير چاوز، چه‌گوارا، صدر، آيت‌الله خامنه‌اي در كنار هم در خيابان‌هاي ماست. اين رهبران متحدانه از ملت ما پشتيباني مي‌كنند. تا زماني‌كه ما به معتقدات شما احترام مي‌گذاريم و شما هم براي اعتقادات ما احترام قائل‌ايد، هيچ قدرت امپرياليستي قادر به شكست ما نيست!
¢به موضوع تهديدهاي موجود در منطقه بازگرديم. دولت‌هاي غربي در حال تشديد فشارهاي خود عليه دمشق و تهران هستند و به اين منظور، تغيير حكومت كشورهاي مزبور را پيشنهاد كرده‌اند. برخي منابع بر اين باورند كه حمله به لبنان درنهايت به‌سوي سوريه هدايت خواهد شد. به نظر شما، آيا امكان بروز يك جنگ منطقه‌اي وجود دارد؟ £مراكز قدرت امپرياليسم مي‌خواهند تمام منطقه ما را به همكاران خود مبدل كنند. آنها از ما انتظار دارند كه در مقابلشان زانو بزنيم. سوريه، ايران و حزب‌الله با اين مسئله مخالف‌اند. اظهارات تحريك‌آميز درباره نخست‌وزير پيشين لبنان، رفيق حريري و تلاش براي وادارساختن ارتش سوريه به عقب‌نشيني از لبنان ـ و حتي جلوتر از اينها ـ آرزوي آنها براي حمله وحشيانه به تهران و دمشق، همگي ناشي از اين حقيقت است. مسلماً، سوريه، به همراه ايران و حزب‌الله در مقابل اين جريان مقاومت خواهد كرد. ما براي دفاع از سرزمين مادري و آزادي خود ايستادگي خواهيم نمود. امپرياليست‌هاي غربي به‌دنبال آن هستند كه از لبنان و منطقه ما كوزووي ديگري بسازند. آنها سعي مي‌كنند بين فرقه‌هاي مختلف تفرقه بيندازند. لكن ما نقشه آنها را خراب كرده‌ايم. در خيابان‌هاي ما، همه اعم از مسيحي، سني و شيعه پرچم‌هاي حزب‌الله را به دست دارند. بار ديگر، "جهان تك‌قطبي" به تاريخ سپرده شده است. در مقابل آنها، ما هستيم، ايران، سوريه، ونزوئلا، كوبا و كره‌شمالي هستند. ملت مقاوم فلسطين، عراق و افغانستان هم در برابر آنها قرار دارند! تا زماني‌كه اثري از امپرياليسم و اشغال باقي باشد، اين ملت‌ها به مقاومت ادامه خواهند داد. اگر آنها صلح مي‌خواهند، بايد به آزادي ملت‌ها احترام بگذارند و دست از توطئه‌چيني بردارند. ان‌شاء‌الله، پيروزي از آن ما خواهد بود. آنها نخواهند توانست كشور و منطقه ما را به كوزوو مبدل كنند. اكنون ملت ما از همه‌چيز آگاهي دارند و فريب بازي‌هاي امپرياليسم را نخواهند خورد. ما ابداً اجازه نخواهيم داد آنها به ايران يا سوريه حمله كنند. ما تا آخرين قطره خون خود براي آزادي خواهيم جنگيد. هيچ‌كس نبايد در اين مورد شك كند. آنها ادعا مي‌كنند كه ايران سلاح هسته‌اي در اختيار دارد، ولي حقيقت عكس آن است، بيشتر سلاح‌هاي هسته‌اي در اختيار اسراييل و ايالات‌متحده است. به‌علاوه، سلاح‌هاي هسته‌اي فقط بهانه‌اي است كه براي ايجاد دولت‌هاي دست‌نشانده در منطقه مطرح مي‌شود.
¢ادعاهايي وجود دارد مبني بر اين‌كه حزب‌الله ازجانب ايران هدايت مي‌شود. نظر شما در اين خصوص چيست؟ £اين يك دروغ بزرگ است. ما يك سازمان مستقل لبناني هستيم. از كسي دستور نمي‌گيريم. ولي اين بدان معنا نيست كه با كسي ائتلاف نمي‌كنيم. ما با ايران و سوريه در يك جبهه هستيم. آنها برادران ما به‌شمار مي‌آيند. ما تا آخرين قطره خون خود در مقابل هرگونه حمله عليه تهران و دمشق مقاومت خواهيم كرد، همان‌طور كه در مورد حمله به لبنان چنين كرده‌ايم. ما در مقابل تروريسم امپرياليست‌هاي جهاني، از مقاومت جهاني حمايت خواهيم كرد.
¢نكته ديگري هست كه بخواهيد مطرح كنيد؟ £صلح نمي‌تواند يكجانبه باشد. تا زماني‌كه امپرياليسم در دنيا باقي است، امكان صلح دائمي وجود نخواهد داشت. تا زماني‌كه عراق، افغانستان و فلسطين تحت اشغال هستند، اين جنگ به پايان نخواهد رسيد.
پي‌نوشت: * دنيز گزميش (1972ـ1947) يك انقلابي اهل تركيه و عضو جنبش ماركسيست ـ لنينيست بود. او در دهه 1960 رهبري حركت‌هاي بزرگ دانشجويي را به عهده داشت، در اواخر سال 1969 به اردوگاه آموزشي فتح در لبنان رفت و سپس به تركيه بازگشت و گروه وي چهار سرباز امريكايي را در آنكارا به گروگان گرفتند. پس از آن‌كه گروه مزبور سربازان امريكايي را آزاد كرد، گزميش دستگير و همراه با دوتن از همرزمانش به اتهام تلاش براي براندازي حكومت تركيه محاكمه گرديد و در روز 6 مي 1972 در زندان مركزي آنكارا به دار آويخته شد.
|
|||||
|
|
|||||